میزان بروز پدیده عدم برقراری جریان مجدد و عوامل همراه در بیماران انفارکتوس میوکارد با قطعه بالارونده st درمان شده با آنژیوپلاستی اولیه

زمینه: در حال حاضر آنژیوپلاستی اولیه روش درمانی انتخابی در برقراری جریان خون در رگ مسدود می باشد. از عوارض این شیوه درمانی، پدیده عدم برقراری مجدد جریان (no-reflow) می باشد. ارزیابی عوامل همراه و پیش بینی-کننده این پدیده ممکن است زمینه‎ای جهت اقداماتی برای کاهش آن شود. مواد و روش ها: در این مطالعه مشاهده ای توصیفی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با قطعه st بالا رونده درمان شده با آنژیوپلاستی اولیه، در مدت 30 ماه به صورت سری وارد مطالعه شدند و اطلاعات جمعیت شناختی، بالینی و آنژیوگرافی آنها در پرسشنامه ثبت گردید. سپس بیمارانی که این پدیده درآنها رخ داده و نداده بود در دو گروه جداگانه از نظر عوامل همراه با استفاده از نرم افزار 16spss مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میزان بروز این پدیده21 مورد در 263 مورد آنژیوپلاستی اولیه (9 /7 درصد) بود. میانگین سنی و شیوع عوامل خطری مانند دیابت، سیگار، پرفشاری خون و چربی بالا تفاوت بارزی در دو گروه نداشت. این پدیده در زنان بیش از مردان بود (01/0p<). میانگین فاصله زمانی بین شروع علائم تا بالون، شوک کاردیوژنیک، مرگ داخل بیمارستانی و طول استنت استفاده شده در بیماران با این پدیده نسبت به گروه بدون آن بیشتر بود و کسر جهشی قبل از ترخیص کمتری داشتند. رگ کرونر قدامی نزولی بیشترین رگ درگیر بود و از ترومبکتومی بیشتر استفاده شده بود. از نظر وجود عروق کولاترال، کلسیفیکاسیون قابل مشاهده، استفاده از مهار کننده های گلیکوپروتئین a3/b2، اتساع رگ قبل از تعبیه استنت، اتساع استنت و قطر استنت تفاوت بارز آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: در این مطالعه، میزان بروز پدیده عدم برقراری مجدد جریان تقریباً مشابه سایر مطالعات است. جنس زن، درگیری رگ قدامی نزولی، استفاده از استنت های طویل تر، انجام آنژیوپلاستی با فاصله از شروع علائم می تواند پیش بینی کننده احتمال بیشتر جهت وقوع این پدیده باشد.